இயற்கையின் எழிலில் இறைவனைக் காண்போம்

பாம்பு தாரா

பாம்பு தாரா என்று ஒரு பறவை. நீர் நிலைகளில் வாழ்ந்திடும் பறவையிது. இப் பறவையை ஆங்கிலத்தில் அனிங்கா அல்லது டார்டர் (Anhinga or Darter) என்று அழைப்பார்கள்.

(பாம்பு தாரா – படம் பிடித்து ஜானி வீ – Picture by Jhonny Wee)

இந்தப் பறவையின் உணவு மீன்கள். இப்பறவை மீன் பிடிப்பததற்கும் மீன் கொத்தி, கொக்கு, நாரை போன்ற மற்ற மீனுண்டு வாழும் பறவைகள் மீன் பிடிப்பதற்கும் ஒரு வித்தியாசம் உண்டு. மற்ற பறவைகள் மரக் கிளைகளிலோ அல்லது ஆகாயத்தில் பறந்த படி இருந்து கொண்டோ நீரின் மேல் பரப்பிற்கு வரும் மீன்களைக் கொத்திப் பிடிக்கும். ஆனால் இந்தப் பறவையோ தண்ணீரில் தலையை மட்டும் வெளியே நீட்டிக் கொண்டு நீந்திக் கொண்டிருக்கும். அப்போது எதிர்ப் படும் மீனைப் பிடித்து தண்ணீரில் இருந்த படியே உண்ணும்.

இது தன் உடல் பூராவையும் நீருள் வைத்துக் கொண்டு நீந்திடும் போது பாம்பு நீரில் நீந்திச் செல்வது போலவே தோன்றும். இப்பறவைக்கு பாம்பு தாரா எனப் பெயர் வரக் காரணமும் இதுவே.

மீன் ஒன்றைப் பிடித்த உடன் கழுத்தை மட்டும் நிருக்கு வெளியே நீட்டி அந்த மீனின் தலை முதலில் வாயுள்ளே செல்லும்படி தூக்கிப் போட்டு பிடித்து பின் விழுங்கும். இந்தக் காட்சி பார்த்து ரசித்திட வேண்டிய ஒன்று.

(படம் பேர்ட் ஹாலிடேஸ் (Bird holidays) என்ற தளத்தில் இருந்து)

மற்ற நீர் வாழ் பறவைகள் தண்ணீரில் இருக்கும் போது அவற்றின் உடல் நீரில் மூழ்கிடாது மிதந்திடும். அவற்றின் சிறகுகளில் தண்ணீர் ஒட்டாது. காரணம் அவற்றின் சிறகுகளில் ஒரு வகை எண்ணைப் பசை இருக்கும். தவிறவும் சிறகுகளுக்கிடையே இருக்கும் காற்று அப்பறவைகளை மிதக்கச் செய்யும். ஆனால் பாம்பு தாராவின் சிறகுகளில் அந்த எண்ணைப் பசை இல்லாதலால் தண்ணீர் சுலபமாக ஒட்டிக் கொண்டு, பளுவாக்கி, அதன் உடலை நீருக்கடியில் கொண்டு செல்லும்.

வயிறு முட்ட மீன் உண்டாயிற்று. இனி பறந்திட வேண்டுமே? சிறகுகள் நன்றாக நனைந்திருக்கும் போது எப்படிப் பறப்பது? கஷ்டப் பட்டு மெல்லப் பறந்து அருகில் உள்ள ஒரு கல்லின் மீதோ, கிளையின் மீதோ அமர்ந்து தன் சிறகுகளை விரித்துப் பிடித்துக் கொண்டு வெய்யிலில் உலர வைத்துக் கொள்ளும். சிறகுகள் உலர்ந்த பின் பறந்து சென்று விடும்.

(பாம்பு தாரா சிறகுகளைக் காய வைத்துக் கொள்ளல் –

படம் விக்கிபீடியா தளத்தில் இருந்து)

இனப் பெருக்கக் காலத்தில் பாம்பு தாரா குடும்பம் நடத்துவது நீர் நிலைகள் அருகே மரக் கிளைகளில் குச்சி சுள்ளிகளைக் கொண்டு கட்டிய கூடுகளில்.

பாம்பு தாராவை தமிழ் நாட்டில் வேடந்தாங்கல் போன்ற பறவைகள் சரணாலயத்திலும், கர்னாடகாவில் ரங்கன திட்டு பறவைகள் சரணாலயத்திலும் பார்க்கலாம்..

நடராஜன் கல்பட்டு

இயற்கையின் எழிலில் இறைவனைக் காண்போம்

தேள்

உலகில் 50 டிகிரி வட அக்ஷய ரேகைக்கு மேலும் ந்யூசிலாந்திலும், அன்டார்டிகாவிலும் தவிற மற்ற எல்லாப் பிரதேசங்களிலும் காணப் படும் ஒர் உயிரினம் தேள். இது சாதாரணமாக 20 டிகிரியிலிருந்து 67 டிகிரி செல்சிஸ் உஷ்ணம் வரை உள்ள பிரதேசங்களில் வாழ்கிறது. இமய மலைத் தொடரில் காணப் படும் தேள், தென் அமெரிகாவில் படகோனியா என்ற இடத்தில் காணப்படும் தேள், மற்றும் வட ஐரோபாவில் காணப்படும் தேள் இவை -25 டிகிரி செல்சியஸ் வரை தாங்கக் கூடியவை.

தேள் ஒரு எட்டுக் கால் பூச்சி. எட்டுக்கால் பூச்சிக்கும் இதற்கும் உள்ள வித்தியாசம் இதன் கொடுக்கு.

தேள், எட்டுக்கால் பூச்சி இவற்றின் இனத்திற்கான ஆங்கிலப் பெயர் ஆர்த்ரொபோட்ஸ், (Arthropods) அதாவது ஒட்டுகள் கொண்ட கால் பூச்சி (Insects with jointed feet). இவ்வகைப் பூச்சிகளுக்கு அவற்றின் கடினமான தோல் தான் எலும்புக் கூடு. உடலும் துண்டுகளால் ஆனது.

தேளின் எலும்புக் கூடு அதன் தோல்தான். இந்தக் கடினமான எலும்புக் கூடு அதன் வளர்ச்சிக்குத் தடையாக இருப்பதால் நாம் சட்டையைக் கழற்றுவது போல் அவ்வப்போது தோலை உரித்துக் கொண்டு அதிலிருந்து வெளியேறி விடும். அப்படி வெளியேறும் தேளின் தோல் மிகவும் மென்மையாக இருக்கும். பின்னார் மெல்ல மெல்ல கடினமாகிவிடும்.

1940 களில் ஒரு நவராத்திரியின் போது பரணில் இருந்த பெட்டியிலிருந்து பொம்மைகளை எடுத்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு பெரிய நாய் பொம்மையை எடுத்தபோது அடிப் பக்கம் இருந்த வலது கையில் என்னவோ பசக் என்றது. பொம்மையைக் கீழே போட்டு விடாமல் மெதுவாகக் கீழ் இறக்கிப் பார்த்தால் என் கையில் சட்னியாய் ஒரு பெரிய தேள் வெள்ளை நிறத்தில்! தேள் வெள்ளை நிறத்திலா என்கிறீர்களா? அப்போது தான் தோல் உரித்த தேள், அதுவும் வெளிச்சம் துளியும் இன்றி மரப் பெட்டிக்குள் இருந்ததால் அந்த வெள்ளை நிறம். பொம்மைப் பெட்டியில் அந்தத் தேள் சற்றும் முன் கழற்றிப் போட்ட அதன் சட்டை!

தேளின் தோலுக்கு ஒரு தனிக் குணம் அது ‘குறுகிய நீல ஒளியில்’ (Near Ultra Violet rays) நீலப் பச்சை நிறத்தில் தோன்றும். (ராமர் பச்சை என்று பெண்கள் புடவைகள் பற்றிப் பேசும்போது சொல்வார்களே அந்த நிறம்)

http://www.desertusa.com/oct96/Scorp_uv.jpg

இரவில் தேளைத் தேடியோ அல்லது வேறு எதாவதொரு நோக்கத்துடனோ காடுகளில் செல்பவர்கள் கையில் ‘கருப்பு விளக்கு’ என்று சொல்லப் படும் ஒரு வகை குறுகிய நீல வெளிச்ச விளக்கினை எடுத்துச் செல்வார்கள். (Black light or Woods light என்பது இந்த விளக்கின் பெயர்)

தேள் எட்டுக் கால் பூச்சி போல முட்டை இடாது. வயிற்றில் உண்டாகும் முட்டைகளை அது (இரண்டு முதல் நூறு வரை இருக்கலாம், சாதாரணமாக எட்டு முதல் பத்து வரை), செதிள்கள் போன்றிருக்கும் தன் வயிற்றுப் பட்டைகள் ஒன்றின் அடியில் இருக்கும் பாலியல் உறுப்புக்குள்ளே வைத்திருக்கும். அவை குஞ்சுகளாக மாறியதும் ஒவ்வொன்றாக வெளி வந்து தாயின் மேல் எறி உட்கார்ந்து விமானம் தாங்கிக் கப்பல்களின் விமானங்கள் போல சவாரி செய்யும். சிலர் இதைத்தான் தவறாகப் புரிந்து கொண்டு, “தேள் இனத்தில் தாய்க்குக் குஞ்சுகளே எமன் அவை வயிற்றைக் கிழித்துக் கொண்டு வருவதால்”, என்பார்கள்.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Scorpionwithyoung.JPG

தேளின் மண வாழ்க்கை பார்த்து ரசிக்க வேண்டிய ஒன்று. ஆண் தேள் தன் இனப் பெண் தேளினை, பட்டாம் பூச்சி போன்று அது வெளி விடும் வாசனை மூலம் கண்டு பிடித்து, தன் கைகளைப் பெண் தேளின் கைகளோடு கோத்துக் கொள்ளும். பின் அவை இரண்டுமாகச் சுற்றிச் சுற்றி வந்து ஒரு வகை நடனமாடும். (ஆங்கிலத்திலே வால்ட்ஸ் என்பார்களே அது போல). அப்போது வாயினால் பெண் தேளை அதன் வாயில் கடிப்பதும் சில சமயம் முரண்டு பிடிக்கும் பெண் தேளை அடக்குவதற்காக அதன் கைகளில் லேசாகக் கொட்டி சிறிதளவு விஷத்தினை ஏற்றுவதும் உண்டு.

தேள் நடனமாடுவது ஒரு உள் நோக்குடந்தான். உண்மையில் அது வெளிவிட இருக்கும் விந்துக்கள் கொண்ட பையினை தரையில் விட சரியான இடம் தேடுவதற்கும், பின் அவ்வாறு விடப் பட்ட விந்துப் பைகளின் மேல் பெண் தேளின் அடி வயிறு உரசும்படி இழுத்துச் செல்வதற்கும் தான். அப்படி அது செய்யும் போது, விந்துப் பைகள் கிழிந்து விந்துக்கள் பெண் தேளின் பாலியல் உறுப்புக்குள் சென்றடைகிறது. பெண் தேளும் கருவுற்று முட்டைகள் அதன் வயிற்றுக் குள்ளே உண்டாகிறது. அவற்றிலிருந்தே குஞ்சுகள் பின் வெளி வருகின்றன.

“தேள் நாட்டியம்”

http://johnbokma.com/mexit/2008/03/01/scorpions-from-molcaxac-puebla-mating.jpg

தந்தை இல்லாமலே பிள்ளைகள் பெரும் தேள் வகைகளும் உள்ளன.

தேள் வாழ்வது கற்களுக்கடியிலும், இடுக்குகளிலும், பொந்துகளிலும், வீட்டில் உள்ள அடைசல்கள் இடையேவும், தென்னை போன்ற சில மரங்களிலும்தான்.

தேள் கொட்டும்போது உள்ளே செலுத்தப் படும் விஷம் சில பாம்புகளின் விஷம் போலவே நரம்பு மண்டலத்தைத் தாக்கக் கூடிய ஒரு விஷம். ஆனால் வீரியத்தில் பல மடங்கு குறைவானது. ஆனாலும் உலகில் தேள் கடித்து (கொட்டி) இறப்பவர்களின் எண்ணிக்கை பாம்பு கடித்து இறப்பவர்களின் எண்ணிக்கையை விட அதிகம். காரணம் மக்கள் அதிகம் நடமாடும் வயல் வெளிகளிலும் தரிசல் நிலங்களிலும் அதிக அளவில் தேள்கள் இருப்பதுதான்.

வட ஆப்பிரிக்கக் காடுகளிலும் மெக்சிகோவிலும் தான் உலகிலேயே அதிக அளவில் மனிதர்கள் தேள் கடியினால் இறப்பது நிகழ்கிறது.

வட ஆப்பிரிக்க நாடுகளிலும், மத்தியக் கிழக்குப் பிரதேசம் என்று அழைக்கப்படும் அரபு நாடுகளிலும் உள்ள (Death stalker) சாவு தேடி அலையும் தேள் தான் (தன் சாவைத் தேடி அல்ல) உலகிலேயே மிகக் கொடிய விஷம் கொண்ட தேள்.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Deathstalker_ST_07.JPG

மனிதர்கள் உயிர் போக்கும் விஷம் கொண்ட தேள் வகை

(Leiurus quinquestriatus),

நம் நாட்டில். ஒருவரை பல முறைகள் கொட்டியதால் இறந்தவர்கள் உண்டு. கோயமுத்தூரில் சில ஆண்டுகளுக்கு முன் இறந்த பள்ளி மாணவி ஒர் உதாரணம்.

தேள் கொட்டினால் அதனால் உண்டாகும் வலி தேனீயோ குளவியோ கொட்டியதை விட சற்றே அதிகமாக இருக்கும்.

நம் இந்திய நாட்டில் சாதாரணமாக மூன்று வகைத் தேள்களைக் காணலாம். அவை நம் வீடுகளில் காணபடும் செம்பழுப்பு உடலும் சிறு கருப்பு முதுகையும் கொண்ட தேள், தென்னை மரத்தில் காணப்படும் செந்தேள் மற்றும் காடுகளிலும், கடப்பா மற்றும் குல்பர்கா ஜில்லாக்களில் அதிகமாகக் காணப்படும் நட்டுவாக்கிளி என்றழைக்கப் படும் பெரிய உருவம் கொண்ட கருப்புத் தேளும் ஆகும். இது தமிழ் நாட்டிலும் ஓரளவுக்கு உண்டு. ஹோசூர் அருகே ஒரு தடவை பார்த்திருக்கிறேன்.

ஒரு முறை கல்லூரி விடுமுறையின் போது குல்பர்காவில் இருந்த எனது பெற்றோர்களைக் காணச் சென்றேன். அவர்கள் குடி இருந்த வீடு கடப்பைக் கல் பலகைகளினால் கட்டப் பட்டது. அங்கு கழிப்பறையில் நம் ஊரில் கரப்பான் பூச்சிகள் நடமாடுவது போல சில நட்டுவாக்கிளிகள் நடமாடிக் கொண்டிருந்ததப் பார்த்த எனக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டது.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Asian_forest_scorpion_in_Khao_Yai_National_Park.JPG

நட்டுவாக்கிளி

தேளின் உணவு பூச்சிகள், பாச்சை, கரப்பான் பூச்சி போன்றவை. தேள் யாருக்கு உணவு? பெரிய பூரான், பல்லி, ஓணான், பறவைகள், வௌவால், எலி இவற்றுக்குத் தேள் உணவு.

தேளை, கவனத்துடன் செயலில் இறங்கினால் உங்கள் கைகளாலேயே பிடிக்கலாம்.

தேள் சாதாரணமாக நடந்து கொண்டிருக்கும் போது கொடுக்கினைப் பக்க வாட்டில் தொங்கப் போட்டுக் கொண்டு நடக்கும். அதன் முன்னே ஒரு ஈர்க் குச்சியையோ, வைக்கோல் துண்டினையோ சிறிது ஆட்டினால் அது உடனே கொட்டத் தயாராகத் தன் கொடுக்கினைத் தூக்கி வட்டமாக வளைத்துப் பிடித்துக் கொண்டு அசையாமல் தயாராக நிற்கும். அப்போது மெல்ல பின் புறமிருந்து நெருங்கி கட்டை விரலுக்கும் ஆள் காட்டி விரலுக்கும் நடுவே கொடுக்கின் கடைசி மணி வருமாறு வைத்துக் கொண்டு விரல்களை கப்பென்று நெறுக்கித் தேளைப் பிடித்து விடலாம். ஆனால் பிடி கெட்டியாக இருக வேண்டும. பிடியை ஒரு போதும் தளர்த்தி விடக் கூடாது. தேள் உங்கள் விரல்களைக் கவ்வும். அதனால் ஒன்றும் ஆகாது. பின் தேளை உயிருடன் விட வேண்டும் என்றால் தூரத் தூக்கி எறிய வேண்டும். அல்லது கொல்ல வேண்டுமானால் தரையை நோக்கி ஓங்கி அடிக்க வேண்டும். இதில் சற்றும் நிதானம் கூடாது. நிதானம் காட்டினால் கொட்டு பட வேண்டி வரும்.

நான் பல முறை தேள்களைப் பிடித்திருக்கிறேன் மிகவும் அசௌகரியமான் இடங்களில் இருந்தும் கூட. உதாரணத்திற்கு ஒரு அடுப்புக் கரி வைத்திருந்த மண் எண்ணை டப்பாவின் உள்ளிருந்தும் கூடப் பிடித்திருக்கிறேன். ஆனாலும்............................

ஒரு முறை ஹைதராபதில் இருந்தபோது, பிடித்த தேள் குஞ்சினைக் கையில் வைத்துக் கொண்டு என் ‘தைரியத்தை’ காலனி குழந்தைகள் முன்னே பறை சாற்ற எண்ணி அதை விட்டு விட்டுப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது என் மனதில் ஒரு கேள்வி ஓடியது, “தேள் கொட்டினால் வலி மிக அதிகமாக இருக்கும் என்கிறார்களே பலர். அது எப்படி இருக்கும்?” என்று. இப்படி நினைத்துக் கொண்டே ஒரு முறை பிடிக்கப் போன போது கனவுலகில் இருந்த என் விரலில் தேள் கொட்டி விட்டது. அடுத்த பத்து நாட்கள் அவஸ்தைப் பட்டேன் வலியுடன்.

தேள் கொட்டினால் என்ன செய்யலாம் அதற்கு வைத்தியமாக?

தேள் கடிக்கு மிக சுலபமான வைத்தியம் ஒன்று இருக்கிறது. தேள் கொட்டிய இடத்தில் முத்துப் போல ஒரு சிறு துளி நீர் கசிவதைப் பார்க்கலாம். அந்த இடத்தில் மூன்று நான்கு துகள்கள் பொட்டேசியம் பெர்மாங்கனேட்டையும், அதே அளவு டார்டாரிக் அமிலத் துகள்களையும் வைத்து ஒரு ஈர்க் குச்சியில் தண்ணீர் எடுத்து அந்த ரசாயனங்களின் மீது வைத்திட அது பொங்கிடும், கொட்டிய இடத்தில் மிக சூட்டுடன். கொஞ்ச நேரத்தில் தேள் கொட்டியதின் வலி மறந்து விடும்.

இந்த வைத்தியத்தினை எனது தந்தை செய்வார். இதையே அன்பர் சுப்ரமணியம் என்பவரும் எழுதி இருந்தார் முன்பு இதே கட்டுரையை பல் சுவையில் வைத்தியக் குறிப்பு எழுதாது பிரசுரித்திருந்த போது.

தேள்களை செல்லப் பிராணியாக வைத்துக் கொள்வோரும் சாதனை புரிவதற்கென்றே பல தேள்களுடன் ஒரு அறையில் பல மணி நேரங்களைக் கழிப்பவர்களும் இவ்வுலகில் உண்டு.

http://newsimg.bbc.co.uk/media/images/45410000/jpg/_45410899_-20.jpg

காஞ்சனா கெடகேவ் என்ற இந்தத் தாய்லாந்து நாட்டுப் பெண் விஷமுள்ள சுமார் 5000 தேள்களுடன் 30 நாட்களுக்கு மேல் ஒரு அறையில் தங்கி உலக சாதனை புரிந்திருக்கிறார். இந்த சாதனையை அவர் புரியும் போது பதிமூன்று முறை தேள்களினால் கொட்டப்பட்டாராம். அவருக்கு அளிக்கப் பட்ட பட்டம் “தேள் ராணி!”

01-04-2012 நடராஜன் கல்பட்டு

மெத்தை

(படம் பிடித்தது நடராஜன் கல்பட்டு)

வெகு தூரம் நடந்து வந்தேன்

சுட்டெரிக்கும் வெய்யிலிலே

இளைப்பாரிட எங்குமே இல்லையே

இம்மி யளவும் பசு மரத்தின் நிழல்

இருந்தால் தானே மரங்கள்

இருந்திடும் நிழல்

வெட்டிடுறாரே அவைதான்

விரிவாக்கச் சாலைகளை

வெட்டிய மரமும் ஆகிடுமோ

வெல்வெட்டு மெத்தையாய்

கால் கடுக்க வெகு தூரம்

நடந்து வந்த எனக்கே

நடராஜன் கல்பட்டு

போட்டோஷாப் கற்றுக்கொள்ள பயனுள்ள யூடியூப் சேனல்கள் - 1

போட்டோஷாப் கற்றுக்கொள்ள பயனுள்ள யூடியூப் சேனல்கள் - 1

இயற்கையின் எழிலில் இறைவனைக் காண்போம் (41) உடும்பு

இயற்கையின் எழிலில் இறைவனைக் காண்போம் (41) உடும்பு

(உடும்பு - திருச்சி தஞ்சாவூர் சாலை அருகே 1975ல் எடுத்த படம்)

உடும்புப் பிடின்னு கேள்விப் பட்டிருப்பீங்களே. விடாது இறுக்கப் பிடித்துக் கொள்வதற்கு உடும்புப் பிடி என்று சொல்வதுண்டு. அப்படி என்ன விசேஷம் அந்த உடும்புப் பிடியில்?

அந்த நாள் காதல் கதைகளில் சொல்லுவார்கள். ஒரு ராஜ குமாரன் தன் காதெலியைக் காண, அந்தப்புரத்தின் உயர்ந்த மதில் சுவற்றைத் தாண்டிட உடும்பின் இடுப்பில் கயிற்றினைக் கட்டி அதைத் தூக்கி சுவற்றின் மீது எறிந்து அது கெட்டியாகச் சுவற்றைப் பிடித்துக் கொள்ள கயிற்றைய்ப் பிடித்துக் கொண்டு அவன் சுவற்றின் மீது ஏறினான் என்று. உடும்பின் கால்களும் அதன் கூரிய நகங்களும் அவ்வளவு வலுவானவை.

உடும்பு (இதை ஆங்கிலத்தில் Monitor lizard என்று அழைப்பார்கள்) ஊர்வனவான பல்லி, ஒணான், முதலை இனத்தைச் சேர்ந்தது. உடும்புகளில் சுமார் நூறு வகையான உடும்புகள் உள்ளன. சுமார் 8 அங்குல (20 சென்டி மீடர்) நீளமுள்ள உடும்பில் இருந்து பத்தடி (3 மீட்டர்) வரை நீளமுள்ள உடும்பு இனங்கள் வரை உள்ளன.

(பத்தடி நீளமுள்ள கொமோடோ ட்ரேகன்-படம் விக்கிபீடியா தளத்தில் இருந்து)

உடும்பின் நாக்கு பாம்பின் நாக்கினைப் போன்றே நுனியில் பிளந்திருக்கும். அவ்வப்போது நாக்கை வெளியே துருத்தி இந்தப் புறமும் அந்தப் புறமுமாக ஆட்டிப் பின் உள் இழுத்துக் கொள்ளும். இது அப்படிச் செய்வது பாம்பினைப் போலவே தன் இரை சென்றதை நுகர்ந்து கண்டறிவதற்காக இருக்கலாம். அல்லது மணம் செய்திடத் தக்க பெண் அவ்வழிச் சென்றிருக்கிறாளா என்பதைக் கண்டறிவதற்காக இருக்கலாம்.

உடும்பு என்னும் பிராணி, ஓணான், பல்லி இவற்றின் இனத்தைச் சேர்ந்தாலும் இவற்றின் இல்வாழ்க்கை அவற்றைப் போல பலாத்கார வாழ்க்கை அல்ல. இன்பக் காதல் வாழ்க்கை.

அரணை போன்றே, ஆண் உடும்பு பெண் உடும்பின் கூடவே சென்றிடும். பெண் உடும்பு சற்று ஓய்வெடுத்தால் ஆண் உடும்பு பெண் உடும்பின் உடலருகேயே தானும் படுத்துக் கொண்டு தலையோடு தலை வைத்துக் கொள்ளும். அவ்வப்போது நாவினால் பெண்ணின் கழுத்தையும் தலையையும் நக்கிக் கொடுக்கும். (முத்தம் கொடுத்திடுதோ?) மனையாள் இசைந்த பின் புணரும், பின் சில நாட்களுள், பெண் உடும்பு இரண்டு மூன்றடி ஆழமுள்ள ஒரு குழி தோண்டி அதனுள் சுமார் இருபத்தி ஆறு முட்டைகள் வரை இட்டு. குழியை மண்ணால் மூடி விடும். முட்டைகளில் உள்ள கரு முதிர்ந்து குட்டியான உடன் அவை மண்ணைத் தள்ளிக் கொண்டு வெளியேறிடும்.

உடும்புகளை வீட்டில் வளர்ப்பவர்களும் உண்டு. கீழுள்ள படத்தில் ஒருவர் தான் வளர்த்த உடும்பின் காயத்திற்கு வைத்தியம் செய்திட அதை மருத்துவ மனைக்குக் கொண்டு செல்வதைப் பாருங்கள்.

(உடும்புக்கு வைத்தியம் - படம் விக்கிபீடியா இணைய தளத்தில் இருந்து)

உடும்பின் தோல் உடம்போடு ஒட்டிடாமல் இருக்கும் ஒன்று போலத் தோன்றும். கமலா ஆரஞ்சுக்கும் சாத்துக் குடிக்கும் வித்தியாசம் தெரியுமல்லவா உங்களுக்கு? முன்னதன் தோல் சுளையோடு ஒட்டிடாமல் இருக்கும். அந்த ஆரஞ்சின் மற்றொரு பெயர் “கமலா லூஸ் ஜேக்கெட்” என்பதாகும். அது போலத்தான் உடும்பின் தோலும் உடம்போடு ஒட்டிடாத ஒன்று போலத் தோன்றும் கைகளில் உடும்பை எடுத்துப் பார்க்கும் போது.

நாற்பது ஆண்டுகளுக்கு முன் ரோமுலஸ் விட்டாக்கரின் சொந்த பாம்புப் பண்ணைக்குச் சென்ற போது நடந்த ஒன்று நினைவுக்கு வருகிறது. அவர் ராஜஸ்தான் பாலைவன ஓணான் ஒன்றை என் கையில் எடுத்துக் கொடுத்தார். எனக்கு ஒரு கணம் பயம் வந்து விட்டது அந்த ஓணான் என் கையில் தன் தோலைக் கழற்றிக் கொடுத்து விட்டு ஓட முயற்சிக்கிறதோ என்று பயத்தில் அங்கிருந்த ஒரு கள்ளிச் செடியில் அதை விட்டு விட்டுப் படம் பிடித்தேன்.

(பாலைவனத்து ஓணான் – படம் ந.க.)

உடும்புகளின் உணவு பூச்சிகள், புழுக்கள், பறவைகள், சிறிய மிருகங்களில் இருந்து காட்டுப் பன்றி, மான், எருமை வரை தங்கள் உடல் அளவு, சக்தி இவற்றுக்கேற்ற வாறு.

உடும்புகள் யாருக்கு உணவு? சந்தேகமே வேண்டாம். மனிதனுக்குதான். உடும்பு மாமிசம் உண்டால் ஆணின் வீரியம் அதிகரிக்கும் என்பது தென் இந்தியா மற்றும் மலேசியாவில் பரவலாக நம்பப் படும் ஒன்று. இந்த ஒரு காரணம் போதுமே உடும்பின் அதி வேக மறைவிற்கு.

‘உடும்புத் தைலம்’ மூட்டு வலிக்கு மருந்து’ என்று சொல்வோரும் உண்டு. சிற்றூர் சந்தைகளில் சில ஆதி வாசிகள், நரிக் குறவர்கள் போன்றவர்கள் கடை பரப்புவதைப் பார்த்திருப்பீர்களே. அவற்றில் உடும்பு உப்புக் கண்டம், உடும்புத் தைலம் இவை வெகு வேகமாக விற்பனை ஆவதையும் பார்த் திருக்கலாம் நீங்கள்.

நம் நாட்டில் உடும்பினை பூஜை செய்பவர்களும் உண்டு. வட இந்தியாவில் சில இடங்களில் நாக பஞ்சமி தினத்தன்று பெரிய உடும்புகளுக்கு மஞ்சள் குங்குமம் பூசி, மூங்கில் கட்டைகளில் கட்டித் தூக்கிச் செல்வோரின் படங்களை பத்திரிகைகளிலும், தொலைக் காட்சியிலும் நான் பார்த்திருக்கிறேன்.

நம் பின் வரும் சந்ததிகளுக்கு உயிருள்ள உடும்பினைக் காட்டிட வேண்டும் என்றால் உடும்பு பற்றிய தவறான எண்ணங்கள் மக்கள் மதிதியில் இருந்து மறைய வேண்டும். அதற்கு நாம் நம்மாலான சிறு துரும்பையாவது நகர்த்திடல் வேண்டும். செய்வோமா? அதற்கு முதல் அடி தான் இந்தக் கட்டுரை.

நடராஜன் கல்பட்டு

ஒரு சைவம் அசைவம் பேசுகிறது - மீனு வருது மீனு வருது

(மெரீனா கடற்கரை 1956ல் – படம் நடராஜன் கல்பட்டு)

மீனு வருது மீனு வருது

கட்டு மரத்துலே

கட்டி இளுக்கிறோம் கட்டி இளுக்கிறோம்

தாம்பக் கவுத்தாலே நாங்க தாம்பக் கவுத்தாலே

ஓடி வாங்க ஓடி வாங்க

வகை வகையா மீனு பாக்க

வாங்கிடலாம் வாங்கிடலாம்

வாய்க்குப் புடிச்ச மீனெயுந்தான்

வெச்சுப் பாரு வெச்சு பாரு

மீனு கொளெம்பு நீ மீனு கொளம்பு

வாசம் வந்தே வாசம் வந்தே

ஆளெத் தூக்கும் அது ஆளெத் தூக்கும்

பரவும் பாரு வாசம் அண்டெ ஊட்டுக்கும்

சைவமுந்தான் அறியாமே

கையெத் தூக்கும் அது கையெத் தூக்கும்

மூக்கெ நல்லா அமுக்கிடவே

கையெத் தூக்கும்

01-04-2012 நடராஜன் கல்பட்டு